- نوشته شده توسط:
-
یکشنبه ۱۶ مهر ۱۳۹۶ - ۱۰:۱۶:۵۱ AM
-
۹۷۴ بازديد
-
چاپ
پایگاه خبری معدن نیوز - انجمن آهن و فولاد ایران پنج اولویت صنعت فولاد کشور برای دستیابی به شرایط مطلوب و دستیابی به اهداف پیش بینی شده را اعلام کرد.
به گزارش معدن نیوز انجمن آهن و فولاد ایران در گزارشی با عنوان « تحلیل شرایط فعلی صنعت فولاد کشور و چشم انداز آتی»، با برشمردن وضعیت کنونی صنعت فولاد در کشور، به بررسی شرایط فعلی و آتی این صنعت پرداخت.
در این گزارش، از یک سو میزان تولید، مصرف و تجارت خارجی فولاد نشان دهنده رکود حاکم بر بازار و استفاده نشدن مناسب از ظرفیتهای ایجاد شده به ویژه در بخش محصولات نهایی طولی اعلام شده است و از دیگر سو طرح این صنعت با چالش هایی شامل عدم توازن در زنجیره تولید، ضعف زیر ساختهای مورد نیاز و غیره مواجه است که ضرورت دارد اقدامات جدی برای اصلاح وضع موجود و سیاستگذاری مناسب در این راستا انجام شود. این تشکل برای برون رفت از شرایط فوق، 5 اولویت مشخص کرده است.
این اولویتها شامل «سرمایه گذاری به منظور ایجاد توازن در زنجیره تولید»، «حمایت از سرمایه گذاری در زیرساختها و حوزههای استراتژیک ادغام»، «شبکه سازی یا تغییر کاربری واحدهای موجود»، «اصلاح ساختار مالکیتی معادن و فولادسازان آموزش» و نیز «ارتقای بهره وری و مهارت نیروی انسانی و بومی سازی دانش فنی» است.
در تشریح این اولویتها به موضوع «سرمایه گذاری به منظور ایجاد توازن در زنجیره تولید» به عنوان یکی از اولویتها اشاره شده است. نتایج بررسیهای انجام شده در مورد موازنه حلقههای زنجیره فولاد نشان میدهد که در سالهای پیش رو با کمبود کنسانتره سنگ آهن مورد نیاز واحدهای گندله سازی روبرو خواهیم بود که عدم توازن در این حلقه ها، تولید حلقههای پایین دستی و دستیابی به تولید و صادرات برنامه ریزی شده در چشم انداز فولاد را تحت تاثیر قرارخواهد داد.
معادن سنگ آهن متعددی در کشور وجود دارند که تعداد کمی از این معادن، بزرگ مقیاس بوده و دارای ذخایر عظیم هستند؛ به طوری که عمده معادن سنگ آهن کشور کوچک و متوسط مقیاس بوده و اغلب در مناطق کم آب کشور پراکنده اند. از این رو، احداث واحدهای فرآوری با ظرفیتهای بالا با مشکلات متعددی روبرو خواهد بود. بر این اساس و با توجه به اینکه واحدهای کنسانتره سازی در ظرفیتهای متوسط و پایین نیز اقتصادی هستند، در کنار توسعه کنسانتره سازی در مقیاس بزرگ، تمرکز بر روی ظرفیتهای کوچک و متوسط و حمایت از بخش خصوصی برای سرمایه گذاری در این حلقه از زنجیره فولاد، از جمله راه کارهای ایجاد توازن در این حلقه است. البته باید نسبت به تسریع در رسیدن واحدهای کنسانتره سازی جدید به تولید اسمی و بهینه سازی راندمان عملیاتی این واحدها تلاش کرد.
از دیگر اولویت ها، «حمایت از سرمایه گذاری در زیرساختها و حوزههای استراتژیک» است. واقعیت این است که یکی از مشکلات اصلی صنعت فولاد کشور ضعف زیرساختهای مورد نیاز است که برای این منظور، اقداماتی نظیر رفع کاستیها و افزایش ظرفیت سیستم حمل و نقل ریلی، سرمایه گذاری برای توسعه ظرفیت بنادر کشور با هدف امکان پذیر کردن پهلوگیری کشتیهای باری بزرگ، توجه بیشتر به حمل و نقل جاده ای (شامل سرمایه گذاری برای بهبود کیفیت و استانداردسازی جادههای ترانزیتی و پرتردد کشور در مسیرهای تجاری و ارائه تسهیلات لازم برای نوسازی ناوگان حمل و نقل جادهای کشور)، حمایت از سرمایه گذاران بخش خصوصی برای جمع آوری و بازیافت پسابهای شهری و صنعتی و تسویه مجدد آنها برای استفاده در صنعت، ارائه تسهیلات لازم برای شیرین کردن آب دریا و استفاده از آن در صنعت و نیز حمایت از انتقال تکنولوژیهای نوین و اجرای طرحهای دانش بنیان برای افزایش بهره وری آب در صنعت، توسعه ظرفیت تولید برق کشور از مسیر فراهم کردن زمینههای لازم برای سرمایه گذاری بخش خصوصی در این بخش و برنامه ریزی برای تامین گاز مورد نیاز صنعت فولاد در تمام فصول سال به ویژه در فصل زمستان ضروری است.
انجمن آهن و فولاد، یکی دیگر از اولویتهای توسعه صنعت فولاد را ادغام، «شبکه سازی و یا تغییر کاربری واحدهای موجود» بر میشمارد و در ادامه میآورد: پراکندگی و مقیاس کوچک تولید در برخی از بخشهای صنعت فولاد کشور از جمله محصولات طولی باعث شده تا این واحدها نسبت به نوسانات بازار بسیار حساس و آسیب پذیر باشند و سایر شرایط از جمله کمبود نقدینگی و مشکلات بازاریابی و فروش و در برخی موارد، کیفیت محصولات تولید موجب شده تا این مجموعهها با حداقل ظرفیت تولید کار کرده و بخشی از آنها نیز به سمت توقف و تعطیلی و حتی ورشکستگی حرکت کنند.
«اصلاح ساختار مالکیتی معادن و فولادسازان»، از دیگر اولویتهای انجمن مذکور است. یکی از چالشهای اشاره شده در شرایط کنونی صنعت فولاد کشور، تضاد منافع فولاسازان و معدن داران است که ناشی از بخشی نگری و عدم برنامه ریزی جامع و کلان در گذشته در بخش صنعت و معدن کشور است. این امر طی سالهای اخیر مشکلات و مسائل متعددی را به وجود آورده است، به عنوان مثال در برخی مقاطع، معدن داران برای افزایش سود و حفظ منافع سهامدران، اقدام به صادارت محصولات خود کرده و هم زمان فولادسازان کشور مجبور به واردات همان محصولات شوند یا حرکت مالکان معدن به سمت سرمایه گذاری برای احداث واحدهای فولادی نیز ناشی از همین بخش نگری و نبود نگاه کلان به مساله است.
پنجمین اولویت، «آموزش، ارتقای بهره وری و مهارت نیروی انسانی و بومی سازی دانش فنی» است. در حال حاضر، برخی واحدهای فولادی کشور با نیروی کار ساده و بدون تخصص مواجه بوده و به دلیل بازنشستگی نیروهای ماهر و خبره، دچار کمبود تدریجی نیروی متخصص است.
از این رو، لزوم توجه به آموزش در جهت ارتقای بهره وری و مهارت نیروی انسانی را برای حفظ مزیتهای رقابتی بیش از پیش نمایان میسازد.
shortlink:
https://www.madannews.ir/Fa/News/35368
تا کنون هیچ نظری ارسال نشده است ...